Jadąc drogą wojewódzką nr 387 (odcinek Ratno Dolne - Kudowa-Zdrój) zatrzymaliśmy się w Radkowie, m.in. w celu odwiedzenia licznych tam plenerowych postaci św. Jana Nepomucena.
Jako pierwszego w Radkowie odwiedziliśmy Jana na terenie prywatnej posesji przy ul. Leśnej 26, odnalezionego dzięki wspaniałemu albumowi Aleksandra Mielniczuka "Mała architektura sakralna w Gminie Radków i na jej pograniczu" wydanemu przez Urząd Miasta i Gminy Radków w ramach projektu unijnego.
Dzisiaj proponujemy odwiedziny u sąsiedniego Jana, też w Radkowie, tylko przy ul. Przedmieście, a dokładniej na szczycie wzgórza zwanego Farną Górą - najwyższego punktu Radkowa.
Pod stromym zboczem tego wzgórza płynie rzeka Pośna - sprawczyni wielu lokalnych powodzi.
Tradycyjne pytanie - jak tam trafić?
Jadąc (lub idąc) od poprzednio opisywanego Jana zjeżdżamy do końca ul. Leśnej i tam zostawiamy samochód - na małym parkingu przy ul. Handlowej. Jadący lub idący od Rynku przecinają drogę nr 387 - ul. Kościuszki i po kolejnych 150 m są przy opisywanym parkingu.
Stąd idziemy kolejne 50 m ul. Przedmieście i przed posesją nr 12 skręcamy w prawo.
Czeka nas 100 m "wspinaczki" trawiastą ścieżką. Uwaga: te odwiedziny wymagają obuwia spacerowego!
Od czego jest zoom? Sprawdźmy, co widzimy:
Jakiś inny ten Jan, ale chyba Jan! Idziemy dalej:
Dla zwolenników GPS - podajemy pod postem lokalizację.
Podchodzimy na szczyt wzgórza i okrążamy polichromowany posąg:
Jan wyraźnie patrzy się na centrum Radkowa - niestety drzewa skutecznie wszystko zasłaniają.
Ale spod cokołu możemy zobaczyć Szczeliniec Wielki powoli zasłaniany coraz wyższymi drzewami!
Przyglądamy się postaci - lewa noga w wyraźnym, wymuszonym przez nierówne chmurki kontapoście:
Przyglądnijmy się ubiorowi Jana i bardzo nietypowo trzymanemu krucyfiksowi :
Jan ma na sobie klasyczny dla niego strój: sutanna (tym razem bezguzikowa), komża i futrzana peleryna. Na głowie biret. Postać nie ma aureoli z 5 gwiazdami, nie ma także gałązki palmy.
Zobaczmy jak Święty trzyma krucyfiks - opiera go na lewym ramieniu i wspiera o udo:
W prawej ręce prawdopodobnie trzymał palmę:
Głowa z wysokim czołem i nosem pozbawionym czubka:
Zobaczmy stopy (w butach ze ściętymi noskami) na chmurkach z puttem:
Pozostał do przedstawienia na cokole - w tłumaczeniu "Módl się za nami". Współczesnych bazgrołów nie komentujemy!
Na zakończenie apel do mieszkańców i władz Radkowa.
Przyjrzyjcie się reprodukcji starej widokówki na stronie 234 ww. albumu Aleksandra Mielniczuka.
Po wycięciu drzew zasłaniających widok na Radków mielibyście wspaniałą atrakcję turystyczną!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz