Najłatwiej można się tutaj dostać drogą wojewódzką nr 389 prowadzącą z Międzylesia przez Zieleniec do drogi krajowej nr 8.
Z centrum Międzylesia do centrum Różanki jest zaledwie 7 km.
Ale jeszcze bliżej jest bezpośrednio od DK nr 33, tj. od Jana przy kościele w Domaszkowie - tylko 5,5 km.
W Różance już byliśmy, odwiedzaliśmy Jana przy plebanii, stojącego tuż przy DW 389. Cel dzisiejszych odwiedzin znajduje się 300 m bliżej Domaszkowa, naprzeciwko znajdującego się tuż przy drodze budynku nr 9 - na terenie posesji nr 48, nad potokiem Różana.
Tak było w porze "bezlistnej" - teraz możecie się spodziewać podobnego widoku:
Podchodzimy bliżej - niestety, rzeźba na postumencie jest intensywnie bielona:
W lecie widoki mogą być bardziej ograniczone:
Przyglądamy się postaci na postumencie. Nie ukrywaliśmy tego nigdy - nie lubimy bielonych rzeźb!
Można dostrzec wyraźny kontrapost - lewa noga. A rozpoznajecie (pod warstwą wapna) w co jest ubrana postać?
Szczerze powiedziawszy, to zazwyczaj trywialne zadanie dzisiaj jest dosyć trudne.
Podpowiedzi możecie znaleźć w naszym "fotoopisie" typowego stroju kanonika.
Na pewno jest sutanna, raczej z guzikami, ale głowy nie dajemy. Łatwiej rozpoznać komżę - rokietę obszytą mało widoczną koronką i futrzaną pelerynę z kapturem (almucję). Na głowie biret, na nogach trzewiki ze ściętymi noskami.
A co z atrybutami Świętego (o głównych atrybutach pisaliśmy tutaj)?
Biret ze strojem kanonika pokazaliśmy powyżej, ale uwypuklimy ciekawsze szczegóły. Biret jest mocno nasunięty na czoło i nie ma tzw. skrzydełek, tylko skosy.
Aureoli z pięcioma gwiazdami nie ma, ale wyraźnie widać otwory do jej mocowania:
Krucyfiks ułożony na lewym ramieniu podtrzymywany jest obiema dłońmi. Niestety, jest nie dość, że bielony, to jeszcze bardzo zabrudzony. A czy jest gałązka palmy? Raczej nie ma, chociaż coś tam jest - fałdy almucji?
Przechodzimy do ciekawego dwuczęściowego postumentu. Na części górnej można dostrzec dwa putta spoglądające na znajdujący się poniżej (już na części dolnej) Język - atrybut Spowiednika.
Poniżej niewyraźna inskrypcja w kartuszu, z chronostychem. Inskrypcja jest także na ścianie bocznej.
Encyklopedyczna strona www.nepomuki.pl podpowiada, że powstała w roku 1786.
Opisywanego dzisiaj Jana odwiedziliśmy we wrześniu 2014 r. i w kwietniu 2015 r.
Aby nie kończyć w minorowym nastroju - jeszcze widoczek na pożegnanie:
Poniżej lokalizacja postaci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz