Dlaczego bez wstępu? Wojciechowice - wieś o zabudowie łańcuchowej (jak większość wsi na Ziemi Kłodzkiej) - doczekały się tylko podstawowej notatki na Wikipedii. Tutejsza parafia także. Marek Perzyński w "Niezwykłej gminie Kłodzko" właściwie pominął tę wioskę.
Tak więc odwiedziny bez wstępu...
Jak do dzisiejszego Jana trafić? Jadąc drogą krajową nr 33 przez Kłodzko należy wypatrywać kierunkowskazu Wojciechowice. Skręcamy w ul. Śląską, która wyprowadza nas z Kłodzka. W Wojciechowicach jedziemy pod kościół znajdujący się po prawej stronie drogi. Łącznie ten "skok w bok" ma długość około 4,5 km w jedną stronę.
Poszukiwany pomnik usytuowany jest na pięknie utrzymanym, ogrodzonym trawniku (klimat niemal toskański), obok wejścia na teren kościoła:
Pierwsze zdjęcie ma podejrzane plamki, ale przy kolejnych odwiedzinach słońce uniemożliwiało ujęcie całego kościoła... Postaramy się poprawić!
Przyjrzyjmy się postaci Jana na postumencie, w wyraźnym kontrapoście (lewa noga):
Jan jest ubrany w typowy dla niego strój: sutanna z widocznymi 11 (?) guzikami, komża (rokieta) obszyta koronką, futrzana peleryna z kapturem - związana ozdobnym sznurem, biret na głowie z aureolą (zardzewiała, z 5 gwiazdami) oraz trzewiki ze ściętym noskiem.
Zwróćcie uwagę na podwianie szat - zarówno z tyłu, jak i z przodu.
Szczegóły stroju:
Głowa (może nieco za duża) z pięknymi puklami włosów. Tylko ta aureola!
Święty trzyma (niemal przed sobą) duży krucyfiks w obydwu dłoniach, ale patrzy przed siebie. Na nas?
Tyle o postaci - teraz postument. Na początek zagadkowy hak. Na latarnię?
Najważniejsza na postumencie jest inskrypcja skrywająca w chronostychu datę powstania rzeźby. Specjaliści na stronie www.nepomuki.pl twierdzą, że to rok 1754. Trzeba im wierzyć.
Odwiedziliśmy tego Jana w kwietniu i w sierpniu 2014 r.
Poniżej lokalizacja postaci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz